سازند جهرم در برش کوه گچ در نزديکي روستاي چهار بركه، حدوداً 30 كيلومتري جنوب شرق شهر لار و در جنوب غربي حوضه زاگرس واقع شده است. اين سازند با ضخامت 5/404 متر با توالي¬هايي از دولوميت، آهك دولوميتي و آهك به¬صورت هم¬شيب بر روي سازند ساچون قرار گرفته است، همچنين سازند آسماري با ترکيب سنگ¬شناسي آهك تا آهك مارني با ضخامت 5/44 متر به¬صورت هم¬شيب بر روي سازند جهرم قرار گرفته و توسط رسوبات تبخيري سازند گچساران پوشيده شده است. سن سازند جهرم، پالئوسن پسين تا ائوسن پسين مي¬باشد. در نهشته¬هاي ائوسن واقع در کوه گچ بر اساس توزيع و گسترش فرامينيفرها و ديگر اجزاء اسکلتي و غير اسکلتي، 7 ميکروفاسيس شناسايي گرديده است. اين ميکروفاسيس¬ها در يک محيط رمپ کربناته به همراه پشته¬های اائید ي نهشت کرده¬اند. علاوه بر مطالعات پتروگرافي، از مطالعات ژئوشيميايي نيز به منظور تعيين ترکيب کاني¬شناسي اوليه و مطالعات دياژنتيکي واحدهاي آهکي و دولوميتي استفاده شده است. براي تعيين مقادير ايزوتوپ‌هاي پايدار اكسيژن (δ18O ‰)و كربن (δ13C ‰)، تعداد 30 نمونه از پودر سنگ آهک¬ها و دولوميت¬ها انتخاب و جهت تعيين دماي قديمه اين نهشته¬ها و روند دياژنز استفاده شده¬اند. از مطالعات ژئوشيمي عنصري (Ca, Mg, Fe, Mn, Na, Sr) جهت تعيين ترکيب کاني¬شناسي اوليه آهک¬ها، ترکيب دولوميت¬ها، سيستم دياژنتيکي باز و بسته استفاده شده است. اين مطالعات حاکي از ترکيب کاني شناسي اوليه آراگونيتي، در يک سيستم بسته تا نيمه بسته با تبادل آب به سنگ پايين مي¬باشد. روند دياژنز در آهک¬ها و دولوميت¬ها بر اساس تغييرات ايزوتوپي اکسيژن و کربن يک روند دياژنز تدفيني با حضور مواد آلي را نشان مي¬دهد. سنگين بودن مقادير δ18O در دولوميت¬ها نسبت به آهک¬ها به دليل شوري بالاتر و تفريق ايزوتوپي بيشتر در دولوميت¬ها مي¬باشد. دماي قديمه محاسبه شده در آهک¬ها بر اساس سنگين‌ترين ايزوتوپ اكسيژن 18 دماي اوليه دياژنتيکي (هنگامي که رسوبات در نزديک سطح بوده‌اند، عمق کم تدفين) با استفاده از سنگين‌ترين ايزوتوپ اكسيژن 18 (معادل PDB ‰32/3-) آهکها، معادل 23 درجه سانتيگراد تعيين گرديده است. با توجه به مطالعات چينه¬نگاري سکانسي2 توالی رسوبی شامل سيستم تراکت¬هاي پيش رونده (TST) و تراز بالا (HST) تعيين گرديد. اين سکانس¬ها از نوع رده 3، با مرزهاي ناپيوستگي از نوع SB2 معرفي شده¬اند. تغييرات حداکثر سطح پيش روي آب دريا (mfs) بر اساس رخساره¬ها و تغييرات ايزوتوپي شناسايي گرديد.
جزييات مقاله
