گرانيتوئيدهاياليگودرز، دهنو، بروجرد و الوند در بخش مياني نوار سنندج-سيرجان و درون سنگ هاي دگرگوني ناحيه اي نفوذ كرده اند. گرانيت، گرانوديوريت و توناليت مهمترين واحدهاي سنگي اين مناطق را تشکيل مي دهند. مقايسه تركيب شيميايي گرانيتوئيدهاي اليگودرز با ساير گرانيتوئيدهاي مناطق فوق دلالت بر منشاء مشترک و تحولات پتروژنتيکي مشابهي دارد که تمامي آنها را تحت تاثير قرار داده است. تمامي آن ها روندهاي يکساني را در نمودارهاي هارکر نشان داده و داراي نمودارهاي عادي سازي شده کندريتي مشابهي هستند. تبلور بخشي بيوتيت، آمفيبول، فلدسپات و اكسيدهاي آهن-تيتانيم نقش مهمي در تحولات ماگمايي و ايجاد ماگماهاي با تركيب مختلف داشته است. توناليت ها که مقادير فراواني آمفيبول دارند، ويژگي هايي مشابه با سنگ هاي کومولايي داشته و رفتار نسبتا متفاوتي را در مقايسه با ساير سنگ ها از خود نشان مي دهند. تمامي اين گرانيتوئيدها شبيه به گرانيت هاي نوع I هستند كه در محيط قوس قاره اي تشكيل مي شوند. تمامي آن ها در بازه زماني کوتاهي در ژوراسيک مياني متبلور شده اند و حاصل فعاليت هاي شديد ماگمايي هستند که هم زمان با فرورانش اقيانوس نئوتتيس به زير بلوک ايران رخ داده است. گرانيت الوند در مقايسه با ساير گرانيتوئيدها از K2O, Rb, Cr, Cs و Thغني و از Caتهي شده است. اين ويژگي ها گوياي نقشي است كه سنگ هاي رسوبيدر پتروژنز گرانيت الوند داشته اند و باعث شباهت نسبی آن ها با گرانیت نوع S نیز شده اند. فراواني عناصر كمياب خاكي در گرانيتوئيدهاي بخش مياني نوار سنندج-سيرجان و مقايسه آن با گرانيتوئيدهاي آند گوياي تشكيل ماگما در اعماق كم پوسته (30km~) است.
پرونده مقاله