سازند جهرم در برش کوه گچ در نزديکي روستاي چهار بركه، حدوداً 30 كيلومتري جنوب شرق شهر لار و در جنوب غربي حوضه زاگرس واقع شده است. اين سازند با ضخامت 5/404 متر با توالي هايي از دولوميت، آهك دولوميتي و آهك به صورت هم شيب بر روي سازند ساچون قرار گرفته است، همچنين سازند آسماري با ترکيب سنگ شناسي آهك تا آهك مارني با ضخامت 5/44 متر به صورت هم شيب بر روي سازند جهرم قرار گرفته و توسط رسوبات تبخيري سازند گچساران پوشيده شده است. سن سازند جهرم، پالئوسن پسين تا ائوسن پسين مي باشد. در نهشته هاي ائوسن واقع در کوه گچ بر اساس توزيع و گسترش فرامينيفرها و ديگر اجزاء اسکلتي و غير اسکلتي، 7 ميکروفاسيس شناسايي گرديده است. اين ميکروفاسيس ها در يک محيط رمپ کربناته به همراه پشته های اائید ي نهشت کرده اند. علاوه بر مطالعات پتروگرافي، از مطالعات ژئوشيميايي نيز به منظور تعيين ترکيب کاني شناسي اوليه و مطالعات دياژنتيکي واحدهاي آهکي و دولوميتي استفاده شده است. براي تعيين مقادير ايزوتوپ‌هاي پايدار اكسيژن (δ18O ‰)و كربن (δ13C ‰)، تعداد 30 نمونه از پودر سنگ آهک ها و دولوميت ها انتخاب و جهت تعيين دماي قديمه اين نهشته ها و روند دياژنز استفاده شده اند. از مطالعات ژئوشيمي عنصري (Ca, Mg, Fe, Mn, Na, Sr) جهت تعيين ترکيب کاني شناسي اوليه آهک ها، ترکيب دولوميت ها، سيستم دياژنتيکي باز و بسته استفاده شده است. اين مطالعات حاکي از ترکيب کاني شناسي اوليه آراگونيتي، در يک سيستم بسته تا نيمه بسته با تبادل آب به سنگ پايين مي باشد. روند دياژنز در آهک ها و دولوميت ها بر اساس تغييرات ايزوتوپي اکسيژن و کربن يک روند دياژنز تدفيني با حضور مواد آلي را نشان مي دهد. سنگين بودن مقادير δ18O در دولوميت ها نسبت به آهک ها به دليل شوري بالاتر و تفريق ايزوتوپي بيشتر در دولوميت ها مي باشد. دماي قديمه محاسبه شده در آهک ها بر اساس سنگين‌ترين ايزوتوپ اكسيژن 18 دماي اوليه دياژنتيکي (هنگامي که رسوبات در نزديک سطح بوده‌اند، عمق کم تدفين) با استفاده از سنگين‌ترين ايزوتوپ اكسيژن 18 (معادل PDB ‰32/3-) آهکها، معادل 23 درجه سانتيگراد تعيين گرديده است. با توجه به مطالعات چينه نگاري سکانسي2 توالی رسوبی شامل سيستم تراکت هاي پيش رونده (TST) و تراز بالا (HST) تعيين گرديد. اين سکانس ها از نوع رده 3، با مرزهاي ناپيوستگي از نوع SB2 معرفي شده اند. تغييرات حداکثر سطح پيش روي آب دريا (mfs) بر اساس رخساره ها و تغييرات ايزوتوپي شناسايي گرديد. پرونده مقاله

این مقاله نمایانگر تجزیه و تحلیل های چینه نگاری سکانسی در توالی نهشته‌های دریایی کم عمق الیگو - میوسن در رخنمون شرق کوه سیاه (جنوب گرمسار) است. این مطالعه بر اساس سنگ چینه‌نگاری، تعیین چهارچوب زمانی جهانی بر اساس بیوزون‌های استاندارد اروپایی، تعبیر و تفسیر رخساره‌‌ها، محیط رسوبی دیرینه و چينه‌نگاري سكانسي انجام شده است. در برش مورد مطالعه بخش‌های c1تا fاز سازند قم قابل تفکیک می‌باشند. مطالعات زیست چینه نگاری نشان داد که مجموعه فرامینیفرهای کف‌زی در محدوده مورد مطالعه مشابه با مجموعه فسیلی در غرب تتیس و خاورمیانه می‌باشد. سن سازند قم بر اساس مجموعه فرامینیفرهای بزرگ شاتین تا بوردیگالین (SBZ 23-25) تعیین شد. براساس مطالعات ميكروپالئونتولوژي انجام شده، سن بخش c1 که قبلا آکیتانین تعيين شده بود در شرق تاقدیس کوه سیاه، شاتین پسین (SBZ 23) می‌باشد. محیط رسوبی سازند قم مربوط به رمپ کربناته است. بر اساس نوع بافت رسوبی و درصد الوکم های اسکلتی و غیر اسکلتی تعداد 1 عدد رخساره سنگي و 13 عدد ریز رخساره از رمپ درونی تا رمپ بيروني تشخيص داده شده است. مطالعات چینه نگاری سکانسی در این برش منجر به شناسایی چهار سکانس درجه سوم گرديد. سکانس اول به سن شاتین دربرگیرنده بخش‌‌هاي c1و c2، سکانس دوم به سن آکیتانین در برگیرنده بخش‌هاي c3 وc4 و d و سکانس سوم و چهارم به سن بوردیگالین در بردارنده بخش‌های e و f می‌باشند. پرونده مقاله

جهت تعیین ریز رخساره ها و محیط های رسوبی نهشته های مایستریشتین در بخش غربی حوضۀ کپه داغ، یک برش چینه‌شناسی در فاصله 5/9 کیلومتری شمال-شمال غرب جربت انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. در این برش نهشته های مایستریشتین شامل سازندهای کلات (به ضخامت 282 متر) و چخماقلو (به ضخامت 77 متر) است. سازند کلات از سنگ‌آهک‌های زیست‌آواری و سازند چخماقلو از شیل، مارن، سنگ‌آهک و آهک‌رسی تشکیل شده است. براساس شواهد صحرایی و همچنین مطالعات فسیل‌شناسی، مرز زیرین سازند کلات دربرش مزبور با سازند آب دراز به‌صورت ناپیوستگی فرسایشی می باشد. مرز زیرین سازند چخماقلو با سازند کلات از نوع هم شیب و تدریجی و مرز بالایی آن با نهشته های پالئوسن سازند پسته لیق به‌صورت ناپیوستگی از نوع پیوسته نما است. مطالعات پتروگرافی نهشته های مایستریشتین موجب شناسایی 16 ریزرخساره شد. این ریز رخساره ها در 5 کمربند رخساره‌ای پهنه جزر و مدی، لاگون، پشته های ماسه ای، ریف و جلوی ریف در یک پلاتفرم کربناته نهشته شده اند. پرونده مقاله

مخزن بنگستان میدان اهواز متشکل از سازندهای ایلام و سروک با ضخامت تقریبی ۱۰۰۰ متر در دوره کرتاسه بالایی در شرایط تکتونیکی و رسوبی متفاوت رسوب‌گذاری کرده است و متشکل از ۴ زون مخزنی (C-E-G-I) می باشد، که توسط زون‌های متراکم و ناتروا (A, B, D, F, H) جدا شده اند. این مخزن تكراري از رخساره هاي رسوبی پشته های سدی بوده، كه به سمت محيط لاگون (D-H-C3) تغيير رخساره مي دهد، به استثناي جوان‌ترین سكانس كه رفتاري عميق شونده را نشان مي دهد. رسوب‌گذاری در رخساره هاي پشته های سدی تغييرات فراوان رسوبي را در جهت عمودي و افقي در زون‌های I-G-E-F-C3 نشان مي دهد، كه اثر اين تغييرات در گستره مخزن ديده مي شود. همچنين اثرات گسل‌های قديمي با روند تقریبا شمالي-جنوبي در گستره مخزن بنگستان باعث تغيير در جغرافیای قدیمی حوضه شده، كه نقش موثري را در تغییرات دياژنتيک، جایگاه رسوب‌گذاری و در نهایت عملکرد مخزن متعارف و شکسته شده دارد. تخلخل ماتریکس در زون هاي (I-G-E-C3) متاثر از فابریک می باشد. بنابراین رخساره های گرينستون و پكستون كيفيت مخزني بهتري نسبت به وكستون و مادستون دارد. دیاژنز و آب‌های متئوریک بر سطوح رخنمون يافته در بالاي هر سيكل تاثیر گذاشته است و بهترين كيفيت مخزني در رخساره‌های گرينستون و پكستون كه تاثيرات آب‌های متئوريك را تجربه کرده‌اند، وجود دارد. لذا رخنمون رخساره های مخزنی در بالای هر سیکل در مخزن بنگستان اهواز و تحت تاثير قرار گرفتن آن توسط آب‌های متئوريك نقش اساسي در توليد از مخزن بازي‌ مي كند. اما در زون C1 مخزن بنگستان اهواز که حاوی رخساره ای از جنس آهک گل‌سفیدی می باشد، پديده غالب انحلال و دیاژنز متئوریکی است که باعث افزایش تخلخل و عدم افزایش تراوایی گردیده است. لذا رفتار دیاژنزی متفاوت در مقایسه با زون‌های دیگر مخزنی بنگستان اهواز دارد. از طرفی شكستگي ها از مرکز به سمت شرق مخزن بنگستان و عمدتا در زون‌های E-F-G توسعه‌یافته است. وجود شکستگی های باز توسط داده-های هرزروی، آنالیز ساختمانی-رسوبی و دینامیک مخزن تایید شده است. افزایش هرزروی گل حفاری در بعضی از نواحی زون‌های متراکم (D-F-H) می تواند شاهدی بر ارتباط عمودی دو مخزن و عدم وجود سد رسوبی در آن نواحی باشد. پرونده مقاله