تاریخچه نهشت و پسانهشت و اثرات آن¬ها بر کیفیت مخزنی سازند آسماری در میدان نفتی اهواز
محورهای موضوعی :
اکبر حیدری
1
( گروه زمینشناسی نفت و حوضههای رسوبی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران)
میلاد فرجی
2
(گروه زمین شناسی نفت و حوضه های رسوبی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران)
نرگس شکری
3
(گروه زمین شناسی نفت و حوضه های رسوبی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران)
کلید واژه: چینه¬نگاری سکانسی, دیاژنز, سازند آسماری, رخساره رسوبی, محیط رسوبی, , مخزن,
چکیده مقاله :
توالی¬های کربناته سازند آسماری همراه با نهشته¬هایی از ماسه¬سنگ در اغلب نواحی حوضه رسوبی زاگرس از جمله ناحیه اهواز در بازه زمانی الیگو - میوسن ته¬نشین شده¬اند. در این مطالعه اثرات محیط¬های رسوب¬گذاری و پس از رسوب¬گذاری بر کیفیت مخزنی زون A7 سازند آسماری در چاه¬ شماره 4 میدان نفتی اهواز مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعه توالی¬های سازند آسماری در این برش منجر به شناسایی تعداد 11 رخساره کربناته، یک رخساره تبخیری، یک رخساره آمیخته کربناته - آواری و یک رخساره سیلیسی آواری شد. محیط¬های رسوبی پهنه جزر و مدی، لاگونی، ریف مرجانی و دریای باز برای ته¬نشینی رخساره¬های شناسایی شده معرفی شده است. با توجه به عدم وجود تغییرات ناگهانی، به نظر می¬رسد نهشته¬های مورد مطالعه در یک پلتفرم کربناته نوع رمپ ته¬نشین شده¬-اند که تحت اثر ورود رسوبات سیلیسی-آواری از سیستم¬های رودخانه¬ای زاگرس بوده است. همچنین از فرآیندهای دیاژنتیکی که توالی¬های مورد بررسی را تحت تأثیر قرار داده¬اند می¬توان به میکرایتی¬شدن، سیمانی¬شدن، نئومورفیسم افزایشی، تراکم فیزیکی و شیمیایی، انحلال، شکستگی و پرشدگی، دولومیتی¬شدن و انیدریتی¬شدن اشاره نمود که در محیط¬های پسارسوبی دریایی، متئوریک و تدفینی رخ داده¬اند. بسیاری از شکستگی¬ها توسط مواد نفتی پر شده¬اند که این نشان‌دهنده این موضوع است که شکستگی¬ها در کنار دولومیتی¬شدن، تراکم شیمیایی و روزنه¬های فنسترال از مهمترین عارضه¬های پسارسوبی جهت افزایش کیفیت مخزن هستند. درحالی‌که سیمانی¬شدن و انیدریتی¬شدن با بستن فضاها در کاهش کیفیت مخزن اثرگذار بوده¬اند.
The carbonate interval of the Asmari formation along with sandstone deposits were deposited in most areas of the Zagros sedimentary Basin, including the Ahvaz area, in Oligo-Miocene. In this study, the effects of depositional and post-depositional environments on the reservoir quality of zone A7 of the Asmari Formation in well No. 4 in Ahvaz oil field were studied. The study of the sequences of the Asmari Formation in this section led to the identification of 11 carbonate facies, one evaporite facies, one mixed carbonate-siliciclastic facies, and one siliciclastic facies. Sedimentary environments of tidal zone, lagoon, coral reef and open sea were introduced for the depositional environment of identified facies. Due to the absence of sudden changes, it seems that the studied deposits were deposited in a ramp-type carbonate platform that was influenced by siliciclastic sediments from the Zagros river systems. The immature sedimentary texture of the sandstone facies indicates the proximity of the origin of the quartz sources to the carbonate basin. Among the diagenetic processes that have affected the examined sequences, the following processes can be mentioned: micritization, cementation, neomorphism, physical and chemical compaction, dissolution, fracture development and filling, dolomitization, and anhydritization. These diagenetic processes occurred in post-depositional marine, meteoric and burial diagenetic environments. Many fractures were filled with petroleum, which indicates that fractures, along with dolomitization, chemical compaction, and fenestral pores, are among the most important post-sedimentation complications to increase reservoir quality. While cementation and anhydritization resulted in reducing the reservoir quality by closing the pore spaces .
حیدری، ا.، 1401. تاریخچه پس از رسوبگذاری نهشتههای سازند آسماری با استفاده از داده های پتروگرافی و ایزوتوپهای کربن و اکسیژن در برش¬های حیدرآباد و رباط نمکی، شمال خرم آباد، مجله رسوب¬شناسی کاربردی، 10 (20)، 184-173. 10.22084/PSJ.2022.26067.1347
مرادی، ف. صادقی، ع. و امیری بختیار، ح.، 1395. لیتواستراتیگرافی و بیواستراتیگرافی سازند آسماری در یال جنوبی تاقدیس میش، تنگ گناوه (شمال گچساران)، فصلنامه زمینشناسی ایران، 37(10)، 1-10.
امید کاک¬مم، ا. و صادقي، م.م، 1393. دیاژنز، میکروفاسیس و تعیین کانی-شناسی اولیه کربنات¬های سازند آسماری در برش کوه ریگ، فصلنامه زمینشناسی ایران، 31(8)، 1-10.
مطیعی، ه.، 1373. چینه¬شناسی زاگرس، انتشارات سازمان زمین¬شناسی کشور، 536.
نوروزی، ن. دانشیان، ج. باغبانی، د. و آقانباتی، س. ع.، 1393. چینهنگاری زیستی نهشته‌هاي اليگوسن و ميوسن زيرين (سازندهاي پابده، آسماري و گچساران) براساس روزن‌بران درجنوب غرب شهرستان قیر، استان فارس، فصلنامه زمینشناسی ایران، 29(8)، 1-10.
Adams, T.D. and Bourgeois, F., 1967. Asmari biostratigraphy. Iranian Oil Operating Companies, Geological and Exploration.
Archie, G. E., 1950. Introduction to petrophysics of reservoir rocks. AAPG bulletin, 34(5), 943-961.
Badiozamani, K., 1973. The dorag dolomitization model, application to the middle Ordovician of Wisconsin. Journal of Sedimentary Research, 43(4), 965-984.
Brachert, T.C., Corrège, T., Reuter, M., Wrozyna, C., Londeix, L., Spreter, P. and Perrin, C., 2020. An assessment of reef coral calcification over the late Cenozoic. Earth-Science Reviews, 204, 103154.
Bover-Arnal, T., Jaramillo-Vogel, D., Showani, A. and Strasser, A., 2011. Late Eocene transgressive sedimentation in the western Swiss Alps: records of autochthonous and quasi-autochthonous biofacies on a karstic rocky shore. Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 312(1-2), 24-39.
Burchette, T.P. and Wright, V.P., 1992. Carbonate ramp depositional systems. Sedimentary geology, 79 (1-4), 3-57.
Catuneanu, O., 2020, Sequence stratigraphy. In Regional Geology and Tectonics; 605-686. Elsevier.
Catuneanu, O., Galloway, W.E., Kendall, C.G.St.C., Miall, A.D., Posamentier, H.W. and Strasser, A., et al., 2011. Sequence stratigraphy: methodology and nomenclature. Newsletters on Stratigraphy, 44 (3), 173_245.
Chatalov, A., Ivanova, D. and Bonev, N., 2015. Transgressive Eocene clastic–carbonate sediments from the Circum‐Rhodope belt, northeastern Greece: implications for a rocky shore palaeoenvironment. Geological Journal, 50(6), 799-810.
Choquette, P.W. and Pray, L.C., 1970. Geologic nomenclature and classification of porosity in sedimentary carbonates. American Association of Petroleum Geology bulletin, 54(2), 207-250.
Cuadrado, D.G., 2020. Geobiological model of ripple genesis and preservation in a heterolithic sedimentary sequence for a supratidal area. Sedimentology, 67(5), 2747-2763.
Dantas, M.V.S. and Holz, M., 2020. High-resolution sequence stratigraphy of a cretaceous mixed siliciclastic-carbonate platform succession of the Sergipe–Alagoas Basin, NE Brazil. Facies, 66(1), 1-17.
Dickson, J.A.D., 1965. A modified staining technique for carbonare in thin section, Nature, 205, 285.
Dunham, R.J., 1962. Classification of carbonate rocks according to depositional texture, texture, In, W.H. Ham (editor), Classification of Carbonate Rocks, American Association of Petroleum Geologists, Memoir, 1, 108-121.
Embry, A.F. and Johannessen, E.P., 1992. T_R sequence stratigraphy, facies analysis and reservoir distribution in the uppermost Triassic-Lower Jurassic succession, western Sverdrup Basin, Arctic Canada. In: Vorren, T.O., Bergsager, E., Dahl-Stamnes, O.A., Holter, E., Johansen, B., Lie, E., Lund, T.B. (Eds.), Arctic Geology and Petroleum Potential, vol. 2. Norwegian Petroleum Society (NPF), 121_146. (Special Publication).
Fabbi, S., Cestari, R., Marino, M., Pichezzi, R. and Chiocchini, M., 2020. Upper Cretaceous stratigraphy and rudist-bearing facies of the Simbruini Mts. (Central Apennines, Italy): new field data and a review. Journal of Mediterranean Earth Sciences, 12, 87-103.
Flugel, E., 2010. Microfacies of Carbonate Rocks Analysis Interpretation and Application. Springer- Verlag, 976.
Frazier, D. E., 1974. Depositional-episodes: their relationship to the Quaternary stratigraphic framework in the northwestern portion of the Gulf basin. Virtual Landscapes of Texas.
Friedman, G.M., 1965. Terminology of crystallization textures and fabrics in sedimentary rocks. Journal of Sedimentary Research, 35(3), 643-655.
Galloway, W. E., 1989. Genetic stratigraphic sequences in basin analysis I: architecture and genesis of flooding-surface bounded depositional units. American Association of Petroleum Geology bulletin, 73(2), 125-142.
Gharechelou, S., Amini, A., Bohloli, B. and Swennen, R., 2020. Relationship between the sedimentary microfacies and geomechanical behavior of the Asmari Formation carbonates, southwestern Iran. Marine and Petroleum Geology, 116, 104306.
Haq, B. U., Hardenbol, J. A. N. and Vail, P. R., 1987. Chronology of fluctuating sea levels since the Triassic. Science, 235(4793), 1156-1167.
Helland-Hansen, W. and Gjelberg, J. G., 1994. Conceptual basis and variability in sequence stratigraphy: a different perspective. Sedimentary Geology, 92(1-2), 31-52.
Hunt, D. and Tucker, M. E., 1992. Stranded parasequences and the forced regressive wedge systems tract: deposition during base-level'fall. Sedimentary Geology, 81(1-2), 1-9.
Hunt, R. A., Ciuffo, G. M., Saavedra, J. M. and Tucker, D. C., 1995. Quantification and localisation of angiotensin II receptors and angiotensin converting enzyme in the developing rat heart. Cardiovascular research, 29(6), 834-840.
Johnson, J. G. and Murphy, M. A., 1984. Time-rock model for Siluro-Devonian continental shelf, western United States. Geological Society of America Bulletin, 95(11), 1349-1359.
Khalili, A., Vaziri-Moghaddam, H., Arian, M. and Seyrafian, A., 2021. Carbonate platform evolution of the Asmari Formation in the east of Dezful Embayment, Zagros Basin, SW Iran. Journal of African Earth Sciences, 181, 104229.
Laursen, G.V., Monibi, S., Allan, T.L., Pickard, N.A.H., Hosseiney, A., Vincent, B., Hamon, Y., Van Buchem, F.S.P., Moallemi, A. and Druillion, G., 2009. Paper presented at: Shiraz 2009. First International Petroleum Conference and Exhibition: Shiraz, Iran. The Asmari Formation Revisited: Changed Stratigraphic Allocation and New Biozonation.
Mahmoodabadi, R.M., 2020. Facies analysis, sedimentary environments and correlative sequence stratigraphy of Gachsaran formation in SW Iran. Carbonates and Evaporites, 35(1), 1-28.
Mehrabi, H., Hajikazemi, E., Zamanzadeh, S. M. and Farhadi, V., 2023. Reservoir characterization of the Oligocene–Miocene siliciclastic sequences (Ghar Member of the Asmari Formation) in the northwestern Persian Gulf. Petroleum Science and Technology, 1-26.
Mitchum Jr, R. M., Vail, P. R. and Thompson III, S., 1977. Seismic stratigraphy and global changes of sea level: Part 2. The depositional sequence as a basic unit for stratigraphic analysis: Section 2. Application of seismic reflection configuration to stratigraphic interpretation.
Honarmand, J. and Amini, A., 2012. Diagenetic processes and reservoir properties in the ooid grainstones of the Asmari Formation, Cheshmeh Khush Oil Field, SW Iran. Journal of Petroleum Science and Engineering, 81, 70-79.
James, G.A. and Wynd, J.G., 1965. Stratigraphic nomenclature of Iranian oil consortium agreement area. American Association of Petroleum Geology bulletin, 49(12), 2182-2245.
Mazzullo, S.J., 1992. Geochemical and neomorphic alteration of dolomite: a review. Carbonates and evaporites, 7(1), 21-37.
Neal, J. and Abreu, V., 2009. Sequence stratigraphy hierarchy and the accommodation succession method. Geology, 37(9), 779-782.
Noorian, Y., Moussavi-Harami, R., Reijmer, J.J., Mahboubi, A., Kadkhodaie, A. and Omidpour, A., 2021. Paleo-facies distribution and sequence stratigraphic architecture of the Oligo-Miocene Asmari carbonate platform (southeast Dezful Embayment, Zagros Basin, SW Iran). Marine and Petroleum Geology, 128, 105016.
Posamentier, H.W., Jervey, M.T. and Vail, P.R., 1988. Eustatic controls on clastic deposition. I. Conceptual framework. In: Wilgus, C.K., Hastings, B.S., Kendall, C.G.St.C., Posamentier, H.W., Ross, C.A., Van Wagoner, J.C. (Eds.), Sea Level Changes _ An Integrated Approach, v. 42. SEPM Special Publication, 110_124.
Rahmani, A., Taheri, A., Vaziri-Moghaddam, H. and Ghabeishavi, A., 2012. Biostratigraphy of the Asmari formation at khaviz and bangestan anticlines, Zagros Basin, SW Iran. Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie-Abhandlungen, 1-16.
Riera, R., Bourget, J., Allan, T., Håkansson, E. and Wilson, M.E., 2022. Early Miocene carbonate ramp development in a warm ocean, North West Shelf, Australia. Sedimentology, 69(1), 219-253.
Sadeghi, R., Vaziri-Moghaddam, H. and Mohammadi, E., 2018. Biofacies, depositional model, and sequence stratigraphy of the Asmari Formation, Interior Fars sub-zone, Zagros Basin, SW Iran. Carbonates and Evaporites, 33(3), 489-507.
Setijadi, R., Widagdo, A. and Zaenurrohman, J.A., 2020. December. Limestone Facies Change of Jonggrangan to Sentolo Formation in The Western Part of Yogyakarta-Central Java Basin. In IOP Conference Series: Materials Science and Engineering, 982, 1, 012044, IOP Publishing.
Sheppard, T.H., 2006. Sequence architecture of ancient rocky shorelines and their response to sea-level change: An Early Jurassic example from South Wales, UK. Journal of the Geological Society, London 163, 595–606.
Silva–Tamayo, J.C., Rincon–Martinez, D., Barrios, L.M., Torres–Lasso, J.C. and Osrio–Arango, C., 2019. Cenozoic Marine Carbonate Systems of Colombia. In The Geology of Colombia. Servicio Geológico Colombiano, Volume 3 Paleogene–Neogene, 187-201.
Van Buchem, F.S.P., Allan, T.L., Laursen, G.V., Lotfpour, M., Moallemi, A., Monibi, S., Motiei, H., Pickard, N.A.H., Tahmasbi, A.R., Vedrenne, V. and Vincent, B., 2010. Regional stratigraphic architecture and reservoir types of the Oligo-Miocene deposits in the Dezful Embayment (Asmari and Pabdeh Formations) SW Iran. Geological Society, London, Special Publications, 329(1), 219-263.
Van Wagoner, J.C., Posamentier, H.W., Mitchum, R.M., Vail, P.R., Sarg, J.F. and Loutit, T.S., et al., 1988. An overview of sequence stratigraphy and key definitions. In: Wilgus, C.K., Hastings, B.S., Kendall, C.G.St.C., Posamentier, H.W., Ross, C.A., Van Wagoner, J.C. (Eds.), Sea Level Changes _ An Integrated Approach, vol. 42. SEPM Special Publication, 39_45.
Van Wagoner, J.C., Mitchum Jr., R.M., Campion, K.M. and Rahmanian, V.D., 1990. Siliciclastic Sequence Stratigraphy in Well Logs, Core, and Outcrops: Concepts for High-Resolution Correlation of Time and Facies. American Association of Petroleum Geologists, Methods in Exploration Series 7, 55.
Vaziri-Moghaddam, H., Kimiagari, M. and Taheri, A., 2006. Depositional environment and sequence stratigraphy of the Oligo-Miocene Asmari Formation in SW Iran. Facies, 52(1), 41-51.
Wilson, V.P., 1975. Carbonate Facies in Geologic History, Springer-Verlag, New York, 471.
تاریخچه نهشت و پسانهشت و اثرات آنها بر کیفیت مخزنی سازند آسماری در میدان نفتی اهواز
اکبر حیدری(1و1)، میلاد فرجی2 و نرگس شکری3
1. استادیار گروه زمینشناسی نفت و حوضههای رسوبی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران اهواز
2. دانشجوی کارشناسی ارشد زمینشناسی نفت، گروه زمینشناسی نفت و حوضههای رسوبی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران اهواز
3. استادیار گروه زمینشناسی نفت و حوضههای رسوبی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران اهواز
چکیده
توالیهای کربناته سازند آسماری همراه با نهشتههایی از ماسهسنگ در اغلب نواحی حوضه رسوبی زاگرس از جمله ناحیه اهواز در بازه زمانی الیگو - میوسن تهنشین شدهاند. در این مطالعه اثرات محیطهای رسوبگذاری و پس از رسوبگذاری بر کیفیت مخزنی زون A7 سازند آسماری در چاه شماره 4 میدان نفتی اهواز مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعه توالیهای سازند آسماری در این برش منجر به شناسایی تعداد 11 رخساره کربناته، یک رخساره تبخیری، یک رخساره آمیخته کربناته - آواری و یک رخساره سیلیسی آواری شد. محیطهای رسوبی پهنه جزر و مدی، لاگونی، ریف مرجانی و دریای باز برای تهنشینی رخسارههای شناسایی شده معرفی شده است. با توجه به عدم وجود تغییرات ناگهانی، به نظر میرسد نهشتههای مورد مطالعه در یک پلتفرم کربناته نوع رمپ تهنشین شدهاند که تحت اثر ورود رسوبات سیلیسی-آواری از سیستمهای رودخانهای زاگرس بوده است. همچنین از فرآیندهای دیاژنتیکی که توالیهای مورد بررسی را تحت تأثیر قرار دادهاند میتوان به میکرایتیشدن، سیمانیشدن، نئومورفیسم افزایشی، تراکم فیزیکی و شیمیایی، انحلال، شکستگی و پرشدگی، دولومیتیشدن و انیدریتیشدن اشاره نمود که در محیطهای پسارسوبی دریایی، متئوریک و تدفینی رخ دادهاند. بسیاری از شکستگیها توسط مواد نفتی پر شدهاند که این نشان‌دهنده این موضوع است که شکستگیها در کنار دولومیتیشدن، تراکم شیمیایی و روزنههای فنسترال از مهمترین عارضههای پسارسوبی جهت افزایش کیفیت مخزن هستند. درحالی‌که سیمانیشدن و انیدریتیشدن با بستن فضاها در کاهش کیفیت مخزن اثرگذار بودهاند.
واژههای کلیدی: چینهنگاری سکانسی، دیاژنز، سازند آسماری، رخساره رسوبی، محیط رسوبی، ، مخزن
The history of deposition and post-deposition and their effects on the reservoir quality of Asmari Formation in Ahvaz oilfield
Akbar Heidari1*., Milad Farji2., Narges Shokri3
1: Assistant Professor, Department of Petroleum Geology and Sedimentary Basins, Faculty of Earth Sciences, Shahid Chamran University of Ahvaz
2: Ms.c Student; Department of Petroleum Geology and Sedimentary Basins, Faculty of Earth Sciences, Shahid Chamran University of Ahvaz
3: Assistant Professor, Department of Petroleum Geology and Sedimentary Basins, Faculty of Earth Sciences, Shahid Chamran University of Ahvaz
Abstract
The carbonate interval of the Asmari Formation along with sandstone deposits were deposited in most areas of the Zagros sedimentary Basin, including the Ahvaz area, in Oligo-Miocene. In this study, the effects of depositional and post-depositional environments on the reservoir quality of zone A7 of the Asmari Formation in well No. 4 in Ahvaz oil field have been studied. The study of the sequences of the Asmari Formation in this section led to the identification of 11 carbonate facies, one evaporite facies, one mixed carbonate-siliciclastic facies, and one siliciclastic facies. Sedimentary environments of tidal zone, lagoon, coral reef and open sea have been introduced for the deposition environment of identified faciesDue to the absence of sudden changes, it seems that the studied deposits were deposited in a ramp-type carbonate platform that was influenced by siliciclastic sediments from the Zagros river systems. The immature sedimentary texture of the sandstone facies indicates the proximity of the origin of the quartz sources to the carbonate basin. Among the diagenetic processes that have affected the examined sequences, we can mention micritization, cementation, neomorphism, physical and chemical compaction, dissolution, fracture and filling, dolomitization, and anhydritization. These diagenetic processes have occurred in post-depositional marine, meteoric and burial diagenetic environments. Many fractures have been filled by petroleum materials, which indicates that fractures, along with dolomitization, chemical compaction, and fenestral pores, are among the most important post-sedimentation complications to increase reservoir quality. While cementation and anhydritization by closing the spaces have been effective in reducing the reservoir quality.
Keywords: Sequence Stratigraphy, Diagenesis, Asmari Formation, Sedimentary Facies, Sedimentary Environment, Reservoir.
مقدمه
توالیهای سنوزوئیک حوضه رسوب زاگرس در نواحی میانی فروافتادگی دزفول بهطور عمده از سنگهای شیل و مارن، سنگ‌آهک، ماسهسنگی، تبخیری و کنگلومرایی تشکیل شده است. این توالیها از پایین به بالا به پنج سازند پابده، آسماری، گچساران، آغاجری و بختیاری تقسیم شده است شکل 1 یکی از سیستمهای اصلی و بزرگ هیدروکربنی حوضه رسوبی زاگرس در این توالی تشکیل شده است که دارای اهمیت اقتصادی بسیار چشمگیری میباشد. سنگ مخزن این توالی سازند آسماری است که در بسیاری موارد با سن الیگوسن-میوسن دیده میشود. سازند آسماری در برخی نواحی از جمله پهنههای جنوبیتر فروافتادگی دزفول شامل یک عضو ماسهسنگی به نام اهواز است. مخزن آسماری در میدان نفتی اهواز یکی از بزرگترین مخازن نفتی کشور و حتی جهان محسوب میشود. به سبب حضور افقهای حاوی هیدروکربن در توالیهای الیگو - میوسن در فروافتادگی دزفول شکل 2، مطالعات زیادی بر روی خصوصیات رخسارهای، محیطهای رسوبی و دیاژنز آنها انجام شده است (برای مثال مرادی و همکاران، 1395؛ نوروزی و همکاران، 1393؛ کاکمم و صادقی، 1393؛ Mehrabi et al., 2023; Khalili et al., 2021; Gharechelou et al., 2020; Honarmand and Amini, 2012; Vaziri-Moghaddam et al., 2006). در این مطالعه تلاش شده است تا با استفاده از دادههای رخسارهای و دیاژنتیک خصوصیات مخزنی سازند آسماری مورد ارزیابی قرار گیرد. در این راستا رخسارههای کربناته، تبخیری و سیلیسی آواری بررسی شده و محیط رسوبی قدیمه بازسازی شده است. همچنین با استفاده از دادههای رخسارهای تلاش شده است که تغییرات سطح آب دریا بهصورت تعیین دسته رخساره و منحنی سطح آب دریا رسم شود.
زمینشناسی
در بسیاری از نواحی حوضهی رسوبی زاگرس از جمله اهواز، سازند آسماری به سن راپلین-بوردیگالین تهنشین شده است (Van Buchem et al., 2010; Laursen et al., 2009; Adams and Bourgeois, 1967; James and Wynd, 1965). سازند آسماری در اغلب نواحی حوضهی رسوبی زاگرس بر روی نهشتههای شیلی سازند پابده و در زیر نهشتههای تبخیری سازند گچساران تهنشین شده است شکل 1. البته باید به این نکته اشاره نمود که در ناحیه لرستان این سازند بر روی توالیهای سیلیسی آواری سازند کشکان تهنشین شده است (حیدری، 1401). مرز زیرین سازند برخی مناطق حوضه رسوبی زاگرس نظیر مناطقی از لرستان با سازند شهبازان است و در منطقه فارس این مرز با سازند جهرم تغییر یافته است. همچنین در برخی نواحی نظیر جنوب شرق حوضه رسوبی زاگرس، مرز بالایی سازند با توالیهای شیل، ماسهسنگ و تبخیری سازند رازک است. کربناتهای تهنشین شده در محیطهای دریایی کم‌عمق سازند آسماری، یکی از مهمترین توالیهای مخزنی جنوبغرب ایران محسوب میشوند (Sadeghi et al., 2018) (شکل 1). بسیاری از تاقدیسهای سازند آسماری، تلههای نفتی مناسبی را برای ذخیره هیدروکربن در کوههای زاگرس ایجاد کردهاند (Rahmani et al., 2012). سازند آسماری در برش الگو متشکل از 300 متر سنگ‌آهک و دولومیت با میان لایههایی از شیل و ماسهسنگ است (مطیعی، 1373). تهنشینی رسوبات کربناتهی سازند آسماری از الیگوسن (اشکوب راپلین) آغاز شده و تا بازه زمانی میوسن (اشکوب بوردیگالین) ادامه یافته است (Sadeghi et al., 2018). سازند آسماری در زون فروافتادگی دزفول از رخسارههای رسوبی مختلفی تشکیل شده است. این باعث شده که خصوصیات مخزنی در مناطق مختلف حوضه زاگرس متفاوت از هم باشد (Van Buchem et al., 2010).
روش مطالعه
در این مطالعه بخش A7 از سازند آسماری در چاه شماره 8 میدان نفتی اهواز مورد مطالعه قرار گرفته است. میدان نفتی اهواز در موقعیت عرض جغرافیایی 31°19′13″ و طول جغرافیایی 48°40′09″ و جنوب غربی ایران در کنار شهر اهواز قرار گرفته است (شکل 2). هدف این مقاله ارزیابی اثرات پارامترهای رسوبگذاری و پس از رسوبگذاری بر خصوصیات مخزنی سازند آسماری در میدان مورد بررسی است. برش مورد بررسی متشکل از سنگ‌آهک، دولومیت، ماسهسنگ و انیدریت است (شکل 3). برای رسیدن به این هدف تعداد 45 مقطع نازک از خردههای حفاری و مغزههای تهیه شده از سازند آسماری مورد مطالعه قرار گرفته است. بررسی رخسارههای رسوبی با کمک روش دانهام (1962) و امبری و کلووان انجام شده و دستهبندی آنها به کمک روشهای ویلسون 
(1975) و فلوگل (2010) انجام شده است. برخی از مقاطع جهت تفکیک کلسیت و دولومیت توسط محلول آلیزارین قرمز به روش دیکسون (1965) رنگآمیزی شدند. در نهایت دادههای رسوبی و پسارسوبگذاری در جهت ارزیابی کیفیت مخزنی چاه مورد بررسی بهکار گرفته شده است.
شکل 1. ستون چینهشناسی حوضه رسوبی زاگرس، در بخش میانی آن سازند آسماری با رنگ آبی مشخص است
شکل 2. نقشه میدانهای نفتی جنوبغرب ایران، در آن موقعیت میدان نفتی اهواز با خط قرمز مشخص شده است
بحث
در چاه مورد مطالعه، بررسی مقاطع نازک منجر به شناسایی تعداد شش رخسارهی کربناته شامل مادستون، دولومادستون، میلیولیده مادستون-وکستون، فریمستون مرجانی، نومولیت فلوتستون و بایوکلست فلوتستون شد. همچنین تعداد یک رخسارهی آمیختهی کربناته - آواری و یک رخسارهی سیلیسی آواری و یک رخساره تبخیری مورد شناسایی قرار گرفت. در زیر به شرح هر یک از رخسارهها پرداخته شده است.
رخسارههای آواری
رخساره ماسهسنگ (S): مقدار کربنات در برخی از رخسارهها به کمتر از 20 درصد و در حد پرکننده بین دانههای ماسه کوارتزی میرسد. این رخسارهها تحت عنوان سیلیسیآواری دستهبندی شده است. اندازه ذرات کوارتز در حد ماسه ریز تا درشت است. ذرات ماسه کوارتزی با جورشدگی بد دیده میشوند. همچنین دانهها دارای زاویه بوده و گردشدگی در آنها ضعیف تا بسیار ضعیف میباشد (شکل 4 - A). در برخی از ذرات کوارتز شکستگیهایی دیده میشود. گسترش این رخساره در توالی رسوبی مورد بررسی متوسط تا زیاد است. در برخی دیگر از رخسارهها، در دسته کربناته دستهبندی شدهاند هنوز هم مقدار ذرات کوارتز زیاد است و تا 40 درصد نیز میرسد.
مجموعه رخساره A
رخساره انیدریت ماسهای (A1): این رخساره اغلب از لایههای انیدریتی تشکیل شده است. برخی از نهشتههای انیدریتی بهصورت بلورهای ریز، سوزنی، فاقدجهتیافتگی و با رنگ اینترفرانسی سری یک و برخی دیگر بهصورت درشت و با مقداری جهتیافتگی دیده میشوند (شکل 4 - B). این رخساره فاقد هر گونه آثاری از اجزای زیستی و غیرزیستی است و حدود 20 تا 30 درصد در آن ذرات کوارتز دیده میشود.
رخساره دولومیکرایت ماسهای (A2): این رخساره بهطور عمده از بلورهای ریز دولومیتی تشکیل شده است. از خصوصیات این رخساره به حضور ساختمانهای فنسترال و چشم پرندهای اشاره کرد (شکل 4 - C)، اغلب افقی در امتداد لایهبندی آرایش یافتهاند. همچنین برخی از حفرهها توسط کانیهای تبخیری پر شده است. به لحاظ بلوری اغلب دولومیتها ریز بلور است و در حد 10 تا 15 میکرون میباشند. این نوع دولومیت معادل بافت زنوتایپ2 (Friedman, 1965) و غیرصفحهای آ3 (Mazzullo, 1992) هستند. در بسیاری موارد نیز حفرهها موجود در این رخساره توسط نفت پر شده است، این امر مؤثر بودن تخلخلهای این رخساره در افزایش کیفیت مخزن را نشان میدهد. این رخساره فاقد هر گونه آثار فسیلی میباشد (شکل 4 - D). در این رخساره بین 20 تا 40 درصد ذرات کوارتز متوسط دانه دیده میشود که اغلب گردنشده و جورنشده هستند.
رخساره میکرایت ماسهای (A3): این رخساره بهطور عمده از میکرایت تشکیل شده است. در این رخساره نیز ساختار فنسترال و چشم پرندهای دیده میشود. تفاوت این رخساره و رخساره پیشین در عدم گسترش دولومیت در این رخساره است. در این رخساره نیز حدود 20 تا 30 درصد ذرات کوارتز در حد ماسه متوسط و درشت با جورشدگی و گردشدگی بد دیده میشود. این رخساره نیز فاقد هرگونه اجزای زیستی و غیرزیستی است (شکل 4 - D). در برخی مواد نئومورفیسم افزایشی در این رخساره دیده میشود.
مجموعه رخساره B
رخسارهی پلوئید مادستون - وکستون ماسهای (B1): تنها اجزای این رخساره در حدود پنج تا 10 درصد ذرات پلوئیدی است. با فراوانی کم بهندرت پوسته فرامینیفر نوع آمونیا نیز در این رخساره دیده میشود. زمینه این رخساره بهطور عمده میکرایتی میباشد (شکل 4 - E). در این رخساره نیز تا حدود سی درصد ذرات کوارتز وجود دارد.
رخساره میلیولیده مادستون - وکستون ماسهای (B2): تنها اجزای این رخساره در حدود پنج تا 10 درصد فرامینیفرهای نوع میلیولیده است. زمینه این رخساره نیز اغلب میکرایتی میباشد. در این رخساره نیز تا حدود سی درصد ذرات کوارتز وجود دارد. اندازه پلوئیدهای این رخساره در حد 1/0 تا 2/0 میلیمتر است. برخی از روزنههای میلیولیدها با سیمان پرشده و برخی نیز خالی باقیمانده است.
رخساره بایوکلست وکستون (B3): از اجزای این رخساره میتوان به حدود پنج درصد اجزای فرامینیفرهای آمونیا، دو درصد میلیولیده، دو درصد دوکفهای، یک درصد استراکود اشاره کرد.
مجموعه رخساره C
رخساره کورال فریمستون (C1): این رخساره بهطور کامل از پیکرهی مرجان تشکیل شده است. البته در بسیاری موارد به سبب دولومیتیشدن فقط هالهای از مرجانها دیده میشود. زمینه این رخساره سیمانی است و مقدار اجزای کوارتزی در آن نسبت به سایر رخسارهها بهشدت کاهش یافته است. گسترش این رخساره در توالی رسوبی کم است.
مجموعه رخساره D
رخساره نومولیت فلوتستون (D1): پوستههای فرامینیفرهای بزرگ نومولیت اصلیترین اجزای این رخساره هستند. زمینهی این رخساره از میکرایت تشکیل شده و تا حدود 30 درصد در آن ذرات متوسط و درشت ماسه کوارتزی دیده میشود.
رخساره بایوکلست فلوتستون (D2): اجزای اصلی این رخساره زیستی است و شامل پنج درصد نومولیت، پنج درصد لپیدوسیکلینا، چهار درصد اکینوئید، سه درصد پوسته براکیوپود، سه درصد دوکفهای است. زمینه این رخساره نیز میکرایتی است.
رخساره ردآلجیا فلوتستون (D3): اجزای اصلی این رخساره جلبکهای قرمز هستند. فراوانی آنها به حدود 15 درصد نیز میرسد. زمینه این رخساره اغلب از گل آهکی تشکیل شده است.
رخساره براکیوپود فلوتستون (D4): اجزای اصلی این رخساره پوستههای براکیوپودی هستند، فراوانی آنها به حدود 10 تا 12 درصد میرسد. زمینه این رخساره بهطور عمده از گل آهکی تشکیل شده است.
رخساره آمیخته M: در برخی از موارد مقدار ذرات آواری کوارتز به بیش از 50 درصد رسیده است. همراه با این ذرات آهک میکرایتی دیده میشود. اندازه ذرات کوارتز در حد ماسه ریز تا درشت است و جورشدگی و گردشدگی ذرات کوارتز ضعیف است. به‌طورکلی بیشتر رخسارهای توالی مورد ارزیابی حاوی مقادیری ذرات کوارتز در اندازه ماسه ریز تا بسیار درشت است. زوایهدار بودن ذرات ریز و درشت کوارتز نیز یکی دیگر از خصوصیات اجزای آواری سازند آسماری در برش مورد مطالعه است. گاهی مقدار این ذرات کوارتز تا حدی افزایش مییابد، دیگر رخساره کربناته حذف شده و یک رخساره ماسهسنگی جایگزین میشود. در توالی مورد بررسی، در هر بخشی ورود این اجزا دیده میشود. برای مثال در همراه با رخسارههای بالای جزر و مدی، لاگونی و دریای باز دیده میشوند. این مورد نشان‌دهنده هجوم جریانهای حاوی ذرات ماسه بدون توجه به تغییرات سطح آب دریا است.