امکان‌سنجی بازار مجوز انتشار آلودگی در رودخانه
محورهای موضوعی :شروین جمشیدی 1 , عماد محجوبی 2 , مجتبی اردستانی 3
1 - دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران
2 -
3 -
کلید واژه: تجارت کیفیت آب مجوز انتشار آلودگی سفیدرود.,
چکیده مقاله :
هدف از این پژوهش، امکان‌سنجی تشکیل بازار مجوز انتشار بار نیتروژن و تخصیص بهینه پساب منابع آلاینده نقطه‌ای و غیرنقطه‌ای واقع در اطراف رودخانه در دو حوضه سفیدرود و قره‌سو می‌باشد. بدین منظور، محدوده مورد مطالعه از نظر کمی و کیفی با مدل Qual2kw شبیه‌سازی شده و مقدار بار مجاز تخلیه آلودگی روزانه (TMDL) تعیین شده است. همچنین به روش آنالیز حساسیت، مقدار ضرائب تاثیر هر منبع آلاینده پس از نرمال‌سازی مشخص شده است. در نهایت بهینه‌سازی با هدف حداقل نمودن هزینه‌های کل تصفیه بار نیتروژن با محاسبه تابع هزینه به ازای مقدار مجاز تخلیه آلودگی صورت گرفته و تخصیص مجوزهای انتشار بار آلودگی انجام شده است. نتایج نشان می‌دهد که علی‌رغم مزایای بازار و امکان مبادله 150 واحد مجوز در حوضه سفیدرود، این روش به‌دلیل محدودیت منابع آلاینده نقطه‌ای در تامین مجوزهای مورد نیاز بخش کشاورزی، با محدودیت همراه بوده و تنها می‌تواند نسبت به شرایط متعارف حفاظت کیفی مبتنی بر TMDL تا 2% صرفه‌جویی هزینه در پی داشته باشد. همچنین مشخص شد که تعاملات بازار نسبت به تغییر قیمت شکننده بوده و مشارکت فعال تمامی ذی‌نفعان نیازمند آن است تا برخی از منابع آلاینده نقطه‌ای بین 15 تا 25 درصد از قیمت‌های فروش خود کم نمایند. این در حالی است که تشکیل بازار مجوز در حوضه قره‌سو مطمئن‌تر بوده و سودآوری بیش از 35% به همراه خواهد داشت. بنابراین چنین نتیجه گرفته می‌شود که بازار مجوز انتشار آلودگی برای هر منبع رودخانه به‌عنوان یک گزینه پایدار محسوب نمی‌شود و نیازمند مطالعات موردی است.
The purpose of this study is to focus on the challenges that the nitrogen discharge permits market face with in Sefidrud River. In addition, it intends to find the optimal waste load allocation (WLA) in regard. Thus, the river is simulated by Qual2kw in which the total maximum daily loads (TMDLs) and the impacts of dischargers at the quality of checkpoint are calculated. Eventually, the optimization of WLA is assigned using the total abatement cost functions. Results verify that this market is limited because of few permits supplied by point sources. Here, 150 permits are totally traded that can only save 2% in total abatement costs comparing to the conventional TMDL policy. The economically incentive based optimal solution is only in hand if some dischargers use 15 to 25% of primary price as discount. However, in case of Gharesoo, the total cost savings increase to 35%. It can be concluded that the outcomes of discharge permit market relies on the total permit supplies and demands and their feasibility requires case studies in advance.