بیواستراتیگرافی و پالئواکولوژی عضوe سازند قم بر اساس استراکدها در برش چشمه برون، غرب قم
محورهای موضوعی :
جهانبخش دانشيان
1
مسعود گودرزی
2
(رئیس گروه خشکسالی و تغییراقلیم)
کلید واژه: استراکدا بیواستراتیگرافی پالئواکولوژی سازند قم غرب قم ,
چکیده مقاله :
هدف از این مطالعه، سیستماتیک و شناسایی جنس ها و گونه ها ی استراكدهاي عضوe سازند قم در برش مورد مطالعه (چشمه برون)، به‌منظور بیو استراتیگرافی و تعیین سن نهشته ها و انجام مطالعات پالئواکولوژی با توجه به تغییرات فراوانی و تنوع استراکد ها براساس داده های به‌دست‌آمده می باشد. فراوانی و تنوع جنس های ,Paracypris ,Aurila ,Ruggieria Loxochoncha ,Krithe ,XestoleberisوCytherella در برش چشمه برون نشان می دهد که اگرچه محیط از لحاظ ویژگی هایی نظیر درجه حرارت و شوری دارای نوسان است اما غالباً نشانگر یک دریای گرم با شوری نرمال است. افزایش و کاهش استراکدا در برش مورد بررسی، بیانگر تغییرات متناوب فراوانی و تنوع آن ها با تغییرات محیطی بوده و در واقع این امر نشان دهنده ی بی ثباتیِ شرایط محیطی در طول توالی مورد مطالعه می باشد. به نظر می رسد علت این بی ثباتی احتمالاً به‌واسطه تغییرات مربوط به میزان مواد غذایی، اکسیژن و آشفتگی آب می باشد. همچنین بر اساس مجموع استراکدهای بررسی شده، سن میوسن پیشین(اکیتانین- بوردیگالین) برای نهشته های عضو e سازند قم در برش چشمه برون پیشنهاد می شود.
The aim of this study is determining systematics and identification of ostracods genera and species of the e Member of the Qom Formation at the studied section (Cheshmeh Boroun) for biostratigraphy and age determination, and palaeoecological investigations considering the abundance and diversity changes of ostracods based on the collected data. The abundance and diversity of the ostracods taxa such as Paracypris، Aurila ،Ruggieria ،Loxochoncha ، Krithe، Xestoleberis, Cytherella mostly suggest a marine environment with normal salinity and warm climate from ecological point of view. However, the increase and decrease of these taxa in the studied section indicate the diversity and abundance changes is related to environmental changes. In fact, this shows the instability of the environmental conditions which seems to be affected by the changes of food and oxygen values, and water turbulence. Based on ostracods assemblages, an Early Miocene age ( Aquitanian- Burdigalian) is exclusively suggested for the e Member of the Qom Formation at Cheshmeh Boroun stratigraphic section.
- احسانی، ن.، 1390. گسترش چینه¬شناسی استراکدها در عضو eسازند قم در کمر¬کوه، شمال غرب قم. پايان¬نامه کارشناسي ارشد، دانشگاه خوارزمی تهران،80.
- اسماعیلی دهج، الف.، 1390. بیواستراتیگرافی و پالئواکولوژی سازند قم بر اساس استراکدا در شمال غرب سمنان. پايان¬نامه کارشناسي ارشد، دانشگاه دامغان، 131.
- پورمعتمد، ف.، 1346. مطالعه¬ي استراكد¬ها و سنگ¬شناسي سازند قم در منطقه دوچاه .پايان¬نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه تهران.
- ترک‌زاده ماهانی، الف.، وزیری، م.، داستانپور، م.، خسروی، ز.¬ و حسنی، م.، 1389. معرفی استراکد¬های میوسن پیشین و پالئواکولوژی آن¬ها در ناحیه جفریز(شمال بافت کرمان). فصلنامه رخساره¬های رسوبی، 2(3)، 41 -51.
- خسروتهراني، خ.، 1388. ميكروپالئونتولوژي كاربردي(جلد دوم) غیر فرامینیفرا. انتشارات دانشگاه تهران، چاپ سوم، 251.
دانشیان، ج. و اخلاقی، م.، 1387. محیط دیرینه نهشته¬های سازند قم بر اساس فرامینیفرا در برش اندآباد، شمال شرق ماه‌نشان. دومین همایش انجمن دیرینه‌شناسی ایران، دانشگاه آزاد اسلامی خوراسگان.
- دانشیان، ج. و آفتابی، ا.، 1388. بيواستراتيگرافي فرامينيفر¬هاي سازند قم بر اساس يافته¬هاي جديد در برش چینه‌شناسی تاقديس نواب، جنوب شرق كاشان. مجله علوم دانشگاه تهران، 4(35)، 137-154.
- دانشیان، ج. و اکرمی، ز.، 1392. گزارشی از استراکدهای سازند قم (عضو b) در شمال غرب قم. سی¬ و دومین گردهمایی و نخستین کنگره بین¬المللی تخصصی علوم زمین، سازمان زمین‌شناسی كشور.
- دانشیان، ج.، ايمن دوست، باغباني و جلالی، 1388، چينه نگاري سكانسي سازند قم در برش رازقان، شمال باختر ساوه، سيزدهمين همايش انجمن زمین‌شناسی ايران، تهران.
- دانشیان، ج. و طریقتی، م.، 1391. است راکدهای میوسن ناحیه دوچاه در شمال غرب قم. ششمین همایش انجمن دیرینه‌شناسی ایران، جلفا.
- دانشیان، ج. و قنبری، م.، 1386. مطالعه گسترش چینه‌شناسی فرامينيفرا پلانكتيك عضو b سازند قم در ناحيه الگو، يازدهمين همايش انجمن زمین‌شناسی كشور، دانشگاه فردوسي مشهد.
- دانشیان، ج.، مصدق، ح.، خلج، ح. و قاسمی، ع.، 1388. چینه نگاری سکانسی نهشته¬هاي سازند قم در ناحيه الگو برش کوه بیچاره در جنوب شرق قم، شمال ايران مركزي. مجله علمی پژوهشی علوم پایه دانشگاه اصفهان.
- دانشیان، ج. و وادونی، س.، 1389. اولين گزارش از جنس-هاي استراكدا عضو e سازند قم در كوه دوبرادر، جنوب شرق قم. چهاردهمين همايش انجمن زمین‌شناسی كشور ، اروميه.
- درويش زاده، ع.، 1382. زمین‌شناسی ايران. تهران، انتشارات اميركبير.
- زماني، پ.، 1382. نقشه زمین‌شناسی 100000/1قم. سازمان زمین‌شناسی كشور.
- طریقتی، م.، 1391. گسترش چینه¬شناسی استراکدها در عضو e سازند قم در کوه دوچاه، شمال غرب قم. پايان¬نامه کارشناسي ارشد، دانشگاه خوارزمی، 136.
- وادونی، س.، 1389. گسترش چینه‌شناسی استراکد¬ها¬ در عضو e سازند قم درکوه دو¬برادر ،جنوب شرق قم. پایان‌نامه کارشناسي ارشد ، دانشگاه خوارزمی تهران، 85.
- هادوي،¬ ف.، 1363. معرفي استراكد¬هاي مقطع دوچاه(سازند قم). سازمان زمین‌شناسی كشور.
- هادوي، ف.، 1381. استراكد¬هاي سازند قم در مقطع دوچاه. بيست و يكمين همايش علوم زمين سازمان زمین‌شناسی كشور، 143 - 146.
Alvarez-Zarikian, C.A., Soter, S. and Katsonopoulou, D., 2008. Recurrent submergence and uplift in the area of ancient Helike, Gulf of Corinth, Greece: microfaunal and archaeological evidence. Journal of Coastal Research, 24, 110–125.
Armstrong, H.A., and Brasier, M.D., 2005. Microfossils: Malden, Mass. Blackwell Publishing, 296.
Bassiouni, M. A. A., and Luger, P., 1990. Maastrichtian to Early Eocene ostracoda from southern Egypt. Paleontology, Paleoecology, Paleobiography and Biostratigraphy. Berliner Geowissenschaftlischen. Abhandlungen, Berlin, 120 (2), 755-928.
Bruce, A., 2002. The importance of ostracoda and their relationship with the marine near shore environment of Thanet. Environment Agency, Addington, West Malling, 37- 43.
Cronin, T.M., Kamiya, T., Dwyer, G.S., Belkin, H., Vann, C.D., Schwede, S. and Wagner, R., 2005. Ecology and shell chemistry of Loxoconcha matagordensis, Palaeogeography, Palaeoclimatology., Palaeoecology, 225,14– 67.
Daneshian, J., Ramezani Dana, L., 2007. Early Miocene benthic foraminifera and biostratigraphy of the Qom Formation, Deh Namak, Central Iran. Journal of Asian Earth Sciences, 29, 844–858.
Dozy, J.J., 1945. A geological reconnaissance of the area of Veramin and the Siah Kuh (Central Persia): Geological Report 6 (Tehran file).
Elewa, Ashraf M.T., 2005. Migration of Organisms: Climate. Geography. Ecology. Springer Science and Business Media.
Frenzel, P., and Boomer, I., 2005. The use of ostracods from marginal marine, brackish waters as bioindicators of modern and quaternary environmental change Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 225 (1), 68-92.
Furon, R., and Marie, P., 1939. Sur la microfaune des marnes aquitaniennesLepidocyclines de Qoum (Perse). Compte Rendu Sommaire des Séances de la Société Géologique de France, 79–80.
Furrer, M. A. and Soder, P. A., 1955. The Oligo- Miocene Marine Formation in the Qom region (Central Iran), Proceedings of the 4th World Petroleum Congress, Rome, Section I/A/5: 267 -277.
Hartmann, G., and Puri, H.S., 1975. Summary neontological and palaeontological classification of ostracoda.Mitt. Hamburg, 2001.Mus.Inst,70.
Horne, D. and Martens, K., 2000. Evolutionary Biology and Ecology of Ostracoda. Springer Science & Business Media.
Ikeya, N. and Ishizaki, K., Hanai, T., 2011. Evolutionary Biology of Ostracoda: Its Fundamentals and Applications, Elsevier, 623.
McKenzie, J.A., 1995. Geochemical indicators tracing ecosystem response to climatic change during the late Pleistocene, Geological Institute, ETH-Zentrum, 8092 Zurich, Switzerland.
Monostori, M., 1985. Eocene Ostracoda from the Dorog Basin (Norther Transdanubia Hungary). Akademia kiado, Budapest. l-214.
Peypouquet, J.P., 1975. Les variations des caractkres morphologique internes chez les ostracodes des genres Krithe et Parakrithe: relation possible avec la teneur en O2 dissout dans I’eau. Bulletin de I’Institut Gtologique du Bassin d'Aquitaine, Bordeaux, 17: 81-88.
Pokorny, V., 1971. The diversity of fossil ostracode communities as an indicator of paleogeographic condizions.ß InÖ Oertli, H.J, (ed.), colloque sur la palèoècologic Recherches Pau. 45-61.
Riben, H., 1935. Contribution a la géologie de l’Azerbeidjan Persan: Bulletin de la Société Neuchateloise des Sciences Naturelles, 59 (1934), 20-144.
Riha, J., 1989. Ostracoda and Biostratigraphy. Proceedings of 12th International Symposium On Ostracoda. Balkema, Rotterdam.
Sanders, H.L., Hessler, R.R. and Hampson, G.R., 1965. An introduction to the study of deep-sea benthic faunal assemblages along the Gay Head–Bermuda transect. Deep-Sea Research and Oceanographic Abstracts, 12 , 845-867.
Stahl, A. F., 1911. Persien in Handbuch der Regionalen Geologie. Heidelberg (Winter), Hft. 8, 5(8), 257-267.
Stocklin, J. and Setudehnia, A., 1977. Stratigraphic Lexicon of Iran, 2nded., Rep. 18, 376, Geol. Surv. of Iran, Tehran.
Van der Zwaan, G.J., Jorissen, F.J., and De Stigter, H.C., 1990. The depth-dependency of planktonic/benthic foraminiferal ratios; constraints and applications. Marine Geology, 95, 1-16.
Whatley, R.C., 1991. The platycopid signal: a means of detecting kenoxic event using Ostracoda. Journal of Micropaleontology,10, 181-185.