لس ها نوع خاصي از خاک هاي سيلتي با ساختار متخلخل و چسبندگي ضعيف بوده و در ادوار مختلف کواترنري ته-نشست شده اند. اين خاک ها از نظر زمين شناسي مهندسي جزو خاک هاي مسئله دار بوده و مي توان مهمترين خصوصيات زمين شناسي مهندسي آن‌ها را رمبندگي و فرسايش پذيري عنوان کرد. خاک‌هاي لسي، پوشش اصلي منطقه شمال کلاله در استان گلستان را تشكيل مي‌دهند. اين خاک‌ها در سطحي معادل 4200 كيلومتر مربع گسترش يافته‌اند. در اين تحقيق به منظور بررسي و شناخت خاک‌هاي لسي، نمونه‌هايي به صورت دست نخورده تهيه و به آزمايشگاه منتقل گرديد و حدود اتربرگ، دانه بندي، درصد آهک، چگالي مخصوص دانه ها، ميزان تحکيم، پارامترهاي مقاومت برشي و همچنين قابليت واگرايي و رمبندگي اين خاک‌ها تعيين شد. قابليت رمبندگي اين خاک‌ها با استفاده از نتايج آزمايش تحكيم مضاعف به دست آمد. اين خاک‌ها بر مبناي استاندارد يونيفايد جزو خاک‌های با خاصيت خميري پايين بوده و در گروهCL و ML مي باشند. بر مبناي طبقه بندي کلونجر نيز جزو لس-هاي رسي و لس هاي سيلتي مي باشند. ميزان کربنات کلسيم اين خاک ها از 0/12 تا 3/22 درصد مي باشد و پارامترهاي مقاومت برشي پاييني را در حالت اشباع از خود نشان مي دهند. نتايج آزمايش تحکيم مضاعف نشان مي-دهد که اين خاک ها مستعد رمبندگي مي‌باشند. آزمايش‌هاي واگرايي انجام شده بر روي اين خاک ها نيز نشان مي-دهد که پديده واگرايي ناشي از حضور سديم در فرسايش اين خاک‌ها نقشي ندارد و فرسايش پذيري بالاي اين خاک‌ها اساساً يک پديده مکانيکي است که ناشي از بافت و دانه بندي خاص لس ها مي‌باشد. تفاصيل المقالة