نویسندگان

چکیده مقاله

کمپلکس میشو در شمال باختر ایران به‌صورت برجستگی شاخصی می¬باشد که توسط گسل¬های فعال شناخته‌شده-ای محدود شده است. آرایش فضایی این گسل¬ها سبب برافرازش منطقه و برونزد سازند کهر به سن پرکامبرین در مرکز این کمپلکس شده است. بررسی شاخص¬های پروفیل¬های طولی رودخانه، مورفولوژی جبهه کوهستان، مورفولوژی دره¬ها و داده¬های ترموکرونومتری حوضه نشان می¬دهد که میزان نرخ برافرازش در راستای باختر به خاور و شمال به جنوب کاهش می¬یابد. نمودارهای هیپسومتری که برای دامنه شمالی و جنوبی تهیه شده است، نشان می¬دهند که دامنه شمالی نسبت به دامنه جنوبی در حالت ناپایدار¬تری قرار دارد. همچنین مقایسه منحنی توپوگرافی همگن شده کمینه و بیشینه در سه مقطع باختر، مرکزی و خاور میشو مشخص کرد که بیشترین اختلاف در مقطع باختری میشو است که دلالت بر نرخ بالای برافرازش در این بخش دارد. داده¬های زمین¬دماسنجی آغاز فرایش سریع از حدود 21 تا 22 میلیون سال (میوسن) پیشنهاد می¬کند. نرخ برافرازش 16/0 تا 24/0 Km/Ma قابل انتظار می¬باشد. مقایسه نتایج نمونه¬های برگرفته از باختر و خاور منطقه نشان از کاهش فرایش از باختر به خاور دارد که با نتایج داده¬های ساختاری و وضعیت چینه شناسی منطقه و یافته¬های مورفولوژیکی مطابقت دارد.